برای تحقق و عینیت انتظار؛ اعتراض به وضعیت موجود خصوصیتی حتمی وضروری است چرا که بی اعتراض ؛ انتظاری وجود ندارد. در انتظار ظهور مهدی موجود این اعتراض به چه کسی متوجه است؟
به چه کسی باید اعتراض کرد؟به خودوجامعه؟ویا به خدا؟
چناچه دلیل نابسامانی وضعیت موجود راغائب بودن اماممان بدانیم
باید اعتراضمان برخدای عالمیان معطوف شودکه چرا امام مستضعفمان را در سراپرده غیبت سکنی داده است تا جهان در معرض این همه ظلم وسرکشی و عصیان قرارگیرد؟؟؟؟
بنابراین دیدگاه است که دسته ای از منتظران سیل اعتراضها را برخدای متعال متوجه دانسته واز او میخواهند که جهان را از این بی قراری ها وعصیان ها نجات دهد (بد نیست مضطرین به ظهور امام حجت از این منتظران ؛ باانجام معاصی الهی خدا را به خشم اورده تا مجبورش کنند ظهور حجتش را هرچه زودتر مقدر فرماید!!)
ازان رو که اعتراض به خدای عالمیان جایز نیست و او فیاض علی الاطلاق است ؛
علت محرومیت از اماممان را ؛ خود وجامعه میدانم.
وبه امید پدید امدن جامعه ای منتظر؛ اعتراضم را بر خود وجامعه انسانی ومسلمانی (و نه اسلامی ) فریاد میکنم .
چراکه تنها باخلق جامعه ای معترض ومنتظر ؛ فیض مطلقه الهی شامل حالمان می گردد.
" امید انکه نوشته هایم انتظارم را بیانگر باشد"
حق یار و مددکارت - پاینده و پیروز باشی.
دوستدارت/حسین