کدامین علی ؟

  افسوس و صد افسوس که دشمن ؛ علی را تحریف کرد و غیرِ علیِ محمد را ، در جامعه ، به عنوان نسخه ای واقعی عرضه کرد .

کدامین علی را می خوانید ؟

علیِ مدعیانِ شیعه گری را یا علی ؛ عبدِ محمد را؟

 مدعیانِ شیعه گری ؛ علی را  چنین عرضه می کنند .

اومافوق انسان هاست و بسیار و بسیاری از کارهای روزانه اش معجزه است ودست نایافتنی.

برجاهل درمانده ای که نتوانسته است، اورا بشناسد، خشمگین است .

نماد و اسوه ای است برای تفرقه واز هم گسیختگی جامعه ی مسلمانان.

برای او، وحدت وچهره ی نمایان گرٍ اسلام یعنی جامعه ی مسلمانان، پشیزی نمی ارزد.

آنچه می ارزد؛ افزایش سرمایه و املاک اوست و به همین جهت، بر باز پس گیری فدک ، اصرار می ورزد.  

هرکس که خود را تابع  و بنده ی او بداند ، شیعه است و از مقربان درگاهش ، شناخته می شود . هر چند به  معصیتهای بزرگی چون قتل و ظلم به مردمان وچپاول اموال عمومی وغصب حکومت ، دچارشود .

به خاطر انکه حکوت سیاسی بعد از پیامبر را به اوندادند، سرخورده است ودر امور عامه ی مردم دخالت نمیکند .

از این رو حکومت پنج ساله اش ، حکومتی است ظاهری، نه واقعی ، چرا که تنها ؛ به خاطر ترس بر جانش وجان حسنین این حکومت را گرفت و نه به خاطر  مصلحت مسلمانان و جامعه .

خطبه های نهج البلاغه اش چون اثر گذار در خروش مردم در برابر ظالم است و از ان رو که  فلسفه ی سیاسی حکومت اسلامی را بیانگر است و مردم را از زندگی در تاریخ بر حذر میدارد ، ان خطبه ها نیز ظاهری است و نه واقعی.

.

.

حال انکه علیِ محمد این چنین است :

انسانی است ، مافوق ؛ زندگیش از معجزات وخارق عادات پر نشده است.

شعارش مانند محمدصلی الله عیه واله  ؛ جمله ی انما انا بشر مثلکم ، است.

 تنها تفاوتش با مردمان انست که با کارهای عادی و معمولی ؛ خود را  به اوج انسانیت رسانیده است.

اسوه ای است برای وحدت مسلمین .

 به خاطر اهمیت وحدت است که به غاصبینِ خلافتش ، مشاوره میدهد و چون بر جامعه ی مسلمین  میترسد،  راهی برای حفظ جان خلیفه مشخص میکند و به او سفارش میکند : قیم بودن وقطب بودن خود را  در لشکر از کف ندهد¹.

وحتا بر یاغیانی که علیه حکومتش تجمع کرده اند مشروط به انکه ضربه ای به  اجتماع مسلمان ها وارد نیاید؛ کاری ندارد. (إِنَّ هَؤُلَاءِ قَدْ تَمَالَئُوا عَلَى سَخْطَةِ إِمَارَتِی‏ وَ سَأَصْبِرُ مَا لَمْ أَخَفْ عَلَى جَمَاعَتِکُمْ فَإِنَّهُمْ إِنْ تَمَّمُوا عَلَى فَیَالَةِ هَذَا الرَّأْیِ انْقَطَعَ نِظَامُ الْمُسْلِمِین‏  اینان بر اثر ناخشنودى از حکومت من جمع شده و دست به دست هم داده ‏اند، و من تا وقتى که بر اجتماع شما نترسم صبر پیشه می ‏کنم، زیرا اگر اینان بخواهند رأى ناصواب خود را عملى سازند سر رشته نظام مسلمین گسسته می ‏شود خطبه 168)

پافشاری علی و همسربزرگش فاطمه ، برفدک و هجمه ی شدید ایشان بر حاکمان وقت؛  نه به خاطر مال دنیا و افزایش آن بود بل به خاطر روشنگری سیاسی ؛ به چنین هجمه ای اقدام کردند ؛ از این رو ؛ در هنگام حکومتش ؛ که اصرار بر این حق ؛ جنبه ی سیاسی نداشت فرمودند:  وَ مَا أَصْنَعُ بِفَدَکٍ‏ وَ غَیْرِ فَدَکٍ وَ النَّفْسُ مَظَانُّهَا فِی غَدٍ جَدَثٌ تَنْقَطِعُ فِی ظُلْمَتِهِ آثَارُهَا (مرا با فدک و غیر فدک چه کار؟ که در فردا جاى شخص،در گور است، که آثار آدمى در تاریکى آن از بین می ‏رود، و اخبارش پنهان می ‏گردد، نهج البلاغة ص 417)

 به علت بی قرار بودنش بر سیری ظالمان و گرسنگی مظلومان و به خاطر اقامه ی حق و از بین بردن باطل بود که حاکم جامعه ی مسلمین شد . نهج البلاغه ص50- 70

و در آخر، شیعه ی او ؛ تنها کسی است که رفتارش با گفتارش مطابقت نماید : انما شیعه علی من صدق قوله فعله . کافی ج8 ص228

 

1-     مثلا خطاب به خلیفه دوم می فرماید : فَکُنْ‏ قُطْباً وَ اسْتَدِرِ الرَّحَى بِالْعَرَبِ وَ أَصْلِهِمْ دُونَکَ نَارَ الْحَرْبِ فَإِنَّکَ إِنْ شَخَصْتَ مِنْ هَذِهِ الْأَرْضِ انْتَقَضَتْ عَلَیْکَ الْعَرَبُ مِنْ أَطْرَافِهَا وَ أَقْطَارِهَا حَتَّى یَکُونَ مَا تَدَعُ وَرَاءَکَ مِنَ الْعَوْرَاتِ أَهَمَّ إِلَیْکَ مِمَّا بَیْنَ یَدَیْکَ إِنَّ الْأَعَاجِمَ إِنْ یَنْظُرُوا إِلَیْکَ غَداً یَقُولُوا هَذَا أَصْلُ الْعَرَبِ فَإِذَا اقْتَطَعْتُمُوهُ اسْتَرَحْتُمْ فَیَکُونُ ذَلِکَ أَشَدَّ لِکَلَبِهِمْ عَلَیْکَ وَ طَمَعِهِمْ فِیک‏ پس تو همچون محور آسیا باش، و به وسیله عرب آسیا را بگردان ، و آنان را در دل آتش جنگ بیفکن و خود به جبهه جنگ مرو، زیرا اگر بیرون‏ روى عرب از همه طرف پیمان با تو را بگسلند، تا جایى که حفظ مرزهایى که پشت سر گذاشته ‏اى براى تو از رفتن به کارزار مهم ‏تر شود. بی ‏شک اگر ایرانیها فردا تو را ببینند می ‏گویند این ریشه عرب است، اگر آن را قطع کنید آسوده می ‏شوید، و این اندیشه باعث می ‏شود که آنها را در جنگ با تو و طمع در از بین بردنت حریص‏ تر و سرسخت ‏ترکند. نهج البلاغة ص203                                                                                                                  وخطاب به خلیفه سوم می فرماید: وَ إِنِّی أَنْشُدُکَ اللَّهَ أَلَّا تَکُونَ إِمَامَ‏ هَذِهِ‏ الْأُمَّةِ الْمَقْتُولَ فَإِنَّهُ کَانَ یُقَالُ یُقْتَلُ فِی هَذِهِ الْأُمَّةِ إِمَامٌ یَفْتَحُ عَلَیْهَا الْقَتْلَ وَ الْقِتَالَ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ وَ یَلْبِسُ أُمُورَهَا عَلَیْهَا وَ یَبُثُّ الْفِتَنَ فِیهَا فَلَا یُبْصِرُونَ الْحَقَّ مِنَ الْبَاطِلِ یَمُوجُونَ فِیهَا مَوْجاً وَ یَمْرُجُونَ فِیهَا مَرْجا و تو را به خدا سوگند مى‏دهم نکند پیشواى مقتول این امت باشى، زیرا سابقا گفته می ‏شد:در این امت پیشوایى کشته خواهد شد که با کشته شدن او راه کشت و کشتار تا قیامت به روى این امت باز می ‏گردد، و امور امت را بر امت مشتبه سازد، و فتنه را در میان آنان می ‏گستراند، در آن وقت حق را از باطل تشخیص نمی ‏دهند، و در آن فتنه موج می‏ زنند چه موجى، و آشوب می ‏نمایند چه آشوبى. نهج البلاغه ص 235)