الحمدلله الذی جعلنا من المتمسکین بولایه امیر المومنین ، جمله ای که بسیاری ، با افتخار و تبختر ، به یکدیگر هدیه می دهند واین سخن را از شعارهای خود ، به حساب می اورند.
از بد حادثه ، ساده انگاران -یعنی کسانی که دائما از برخورد امواج متحرک در هوا با تارهای گوششان ، فرحناک می شوند مشروط به آنکه ان امواج والفاظ مطابق میل باشد- به این متکبران ، دل خوش کرده اند و انان را سرمایه ها و اسوه هایی برای جامعه میدانند . غافل از انکه این زود باوران یک روی سکه را دیده و از نگریستن به روی دیگر محروم شده اند .
شناخت آن طرف سکه ، به کمی دقت نیازمند است .
اکثر افراد ؛ برای شناخت و شناسائی میزان بازدهی وکار امدی یک عقیده، به جامعه ای که طلایه دار و مدعی آن عقیده است ، خیره می شوند.
اگر زندگی داعیه داران ، مملو از سعادت و کامیابی بود ، نشان آنست که تفکر نافع و قابل پیرویست و گرنه عقیده ایست بی فایده و شاید هم مضر.
به خاطر این مهم ، فرموده اند : شیعتنا هم الباب به این معنا که هر کس میخواهد ما را بشناسد به شیعیانمان نگاه کند .
ولی با کمال ناباوری می بینیم : مدعیان شیعه گری با اعتماد به نفسی که به خود دارند ، از ارتکاب گناهانی چون غیبت ، فحش ، بددهنی، دروغ وریاکاری و تمسخر و .. ابائی نداشته چرا که ولایت مولایم علی ، با انجام عملیاتی شیمیایی ؛ گناهان انان را تبدیل به حسنات می کند .و با بدبینی ؛ افرادی که عقیده شان مخالف انان است را دشمنی لجوج دانسته و برائت از ان دشمنان را واجب کرده و در عین حال ، خود را شیعه و نمایندگان و مبلغان ولایت می دانند .
از این جا ، روی دیگر سکه نمایان می شود چرا که اعمال و رفتارو عقاید بدبینانه ی این شیعیان قلابی ؛ جاهلان حقیقت جو را ؛ دلسرد کرده و شیعه گری را بی فائده و بلکه مضر ؛ قلمداد می کنند وحتا از مقام ومنزلت امامان شیعه میکاهند که این چنین پیروانی دارند (تشویق دیگران برای پیوستن به ولایت مولا ؛ پیش کش مدعیان شیعه گری).
این روی سکه ؛ تنها به دست مدعیان شیعه گری امروزین منقش نشده است بلکه میراثی است به ارث رسیده از اولین منتحلین بالتشیع .
به این حدیث صحیح و شریف دقت کنید : ... قال ابوالصباح الکنانی لابی عبدالله ما نلقی من الناس فیک فقال ابوعبدالله وما الذی تلقی من الناس فی ؟ فقال لایزال یکون بیننا وبین الرجل الکلام ، فیقول جعفری خبیث فقال یعیرکم الناس بی ؟ فقال له ابوالصباح نعم قال فقال فما اقل والله من یتبع جعفرا منکم انما اصحابی من اشتد ورعه وعمل لخالقه ورجا ثوابه ، هولاء اصحابی .
ابوالصباح باشکایت به امام گفت: به خاطر شما ، از دست مردم چه می کشیم ؟ امام فرمودند : مگر به خاطر ما ، مردم ، باشما چه برخوردی می کنند؟ گفت؟ تا حرفی بین ما وآنها می شود ؛ می گویند ای جعفری خبیث ،امام فرمودند : به خاطر من ، از شما عیب می گیرند ؟ ابوالصباح گفت : آری ، امام فرمودند : به خدا سوگند آنها که از جعفر پیروی می کنند بسیار کمند ، اصحاب من کسانی هستند که در ورع سخت گیرندو برای آفریدگارشان تلاش می کنند وامید به پاداش او دارند . اینان اصحاب من هستند.
